Blog

Είναι η πιο συχνή ενδοκρινοπάθεια των γυναικών της αναπαραγωγικής ηλικίας. Εκτιμάται ότι εμφανίζεται στο  15-20% του γυναικείου πληθυσμού.Περίπου το 70% των γυναικών ηλικίας 20-40 ετών που εμφανίζουν διαταραχές της ωορρηξίας έχουν πολυκυστικές ωοθήκες . Γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες συνήθως εχουν, διόγκωση των ωοθηκών, υπερπαραγωγή ανδρογόνων  από τις ωοθήκες και υπερέκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας.

Τι συμπτώματα εμφανίζουν οι πολυκυστικές ωοθήκες;

1. Ακμή, υπερτρίχωση (προσώπου, θώρακα, κοιλίας, μηρών). Τα συμπτώματα αυτά οφείλονται στην υπερπαραγωγή ανδρογόνων
2. Διαταραχές της εμμήνου ρήσεως,οπως αμηνόρροια (απουσία περιόδου),ολιγομηνόρροια(περίοδο κάθε        2-3 μήνες)
3. Παχυσαρκία. Περίπου μία στις δυο γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες είναι παχύσαρκες
4. Υπογονιμότητα. Οφείλεται κυρίως σε διαταραχές της ωορρηξίας

Που βασίζεται η διάγνωση των πολυκυστικών ωοθηκών;

Η διάγνωση βασίζεται σε τρείς παράγοντες

1. Συμπτώματα της ασθενούς
2. Ευρήματα της υπερηχογραφικής εξέτασης των ωοθηκών, παρουσία 6-10 μικρών κύστεων διαμέτρου 2-8mm στο περιφερικό τμήμα κάθε ωοθήκης
3. Αποτελέσματα ενδοκρινολογικής διερεύνησης, αυξημένη συγκέντρωση ινσουλίνης, τεστοστερόνης, ανδροστερόνης και ωχρινοτρόπου ορμόνης (LH) στο αίμα

Γυναίκες που εμφανίζουν 2 από τα 3 ανωτέρω κριτήρια χαρακτηρίζονται ως πάσχουσες από το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών

Πώς αντιμετωπίζονται οι πολυκυστικές ωοθήκες;

H πρώτη θεραπευτική κίνηση είναι η απώλεια βάρους για τις παχύσαρκες γυναίκες . Η αντιμετώπιση της νόσου εξατομικεύεται και εξαρτάται από το κυρίαρχο σύμπτωμα της ασθενούς. Εάν η επιθυμία είναι η ομαλοποίηση της περιόδου, η χρήση των αντισυλληπτικών προσφέρει καλά αποτελέσματα. Σε περιπτώσεις υπερτρίχωσης χορηγούνται αντισυλληπτικά  χάπια η  σκευάσματα που περιέχουν αντιανδρογόνα και οιστρογόνα.

Τι θεραπεία ενδείκνυται σε περίπτωση υπογονιμότητας;

Επειδή η υπογονιμότητα οφείλεται σε διαταραχές της ωορρηξίας, η ενδεικνυόμενη θεραπεία είναι η πρόκληση ωορρηξίας που επιτυγχάνεται με φάρμακα. Επίσης η μέθοδος της λαπαροσκοπικής διαθερμίας των ωοθηκών διορθώνει το πρόβλημα της ωορρηξίας στο 70-80% των ασθενών.

Εάν η πρόκληση ωορρηξίας δεν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα εντός έξι μηνών,τότε γίνεται ήπια διέγερση των ωοθηκών με ενέσεις και ενδομήτρια σπερματέγχυση.

Αν καί η σπερματέγχυση δεν αποδώσει σε γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες,το επόμενο θεραπευτικό βήμα είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF).

Βέβαια η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας  θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες όπως η ηλικία της γυναίκας,η κατάσταση των σαλπίγγων και η ποιότητα του σπέρματος.

Είναι επικίνδυνη η πρόκληση ωορρηξίας;

Οχι όταν γίνεται από εξειδικευμένους γιατρούς και κάτω από στενή υπερηχογραφική παρακολούθηση των ωοθηκών, για να αποφευχθούν οι δυο κυριότερες επιπλοκές, που είναι η πολύδυμη κύηση και η υπερδιέγερση των ωοθηκών.

Υπάρχουν μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι για τις γυναίκες που πάσχουν από πολυκυστικές ωοθήκες;

Ναι. Μακροπρόθεσμα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρδιακά προβλήματα, σακχαρώδη διαβήτη (τύπου ΙΙ), υπέρταση, καρκίνο του ενδομητρίου (του βλεννογόνου της μήτρας).

Πώς μπορεί να ελαττωθεί ο κίνδυνος μακροπρόθεσμων επιπλοκών;

1. Παχύσαρκες γυναίκες πρέπει να ακολουθήσουν, υπό ιατρική επίβλεψη, προγράμματα διαιτητικής αγωγής και ασκήσεων, ώστε να αποκτήσουν το κανονικό βάρος για το ύψος τους.
2. Ετήσια παρακολούθηση του επιπέδου της χοληστερίνης, των λιπιδίων του αίματος, του σακχάρου και της αρτηριακής πίεσης
3. Γυναίκες χωρίς περίοδο πρέπει να λαμβάνουν περιοδικά προγεστερόνη ή σκευάσματα με οιστρογόνα και προγεστερόνη για να έχουν περίοδο κάθε 3 μήνες

Μπορουν οι πολυκυστικές ωοθήκες να επηρεάσουν την εγκυμοσύνη;

Ναί. Γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αποβάλλουν πριν την δωδέκατη εβδομάδα της κύησης και να αναπτύξουν διαβήτη κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο κίνδυνος αυτός είναι πιο μεγάλος στις παχύσαρκες.

Είναι οι πολυκυστικές ωοθήκες κληρονομική νόσος;

Μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει κληρονομική προδιάθεση αν καί οι συσχετισμοί δεν είναι ξεκάθαροι. Πολυκυστικές ωοθήκες είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε γυναίκες των οποίων η μητέρα ή η αδερφή πάσχουν από την νόσο.