Blog

Σπέρμα από μυελό των οστών

Τριάντα χρόνια πέρασαν από τότε και σημαντικότατα επιτεύγματα έχουν πραγματοποιηθεί. Το 1977 μπόρεσαν να τεκνοποιήσουν γυναίκες χωρίς σάλπιγγες.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 γυναίκες χωρίς ωάρια και χωρίς ωοθήκες κατάφεραν να γίνουν μητέρες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 άνδρες χωρίς σπέρμα ή με πολύ φτωχό σπέρμα έγιναν πατέρες. Στις αρχές του 2000 γυναίκες χωρίς μήτρα κατάφεραν να γίνουν μητέρες με τη μεσολάβηση παρένθετης μητέρας.

Όπως σημείωσε ο διευθυντής Εξωσωματικής Γονιμοποίησης στο μαιευτήριο “Μητέρα” κ. Λουκάς Κλέντζερης, ακόλουθος του Βρετανικού Κολεγίου Μαιευτηρίων και Γυναικολόγων και διδάκτωρ του πανεπιστημίου Sheffield, σήμερα πλέον γνωρίζουμε πολλά για το ενδοκρινολογικό σύστημα της αναπαραγωγής και για τον τρόπο με τον οποίο το έμβρυο επικοινωνεί με την μητέρα του ήδη από τα αρχικά στάδια της κύησης.

Η μελλοντική στρατηγική της εξωσωματικής γονιμότητας επικεντρώνεται στη βελτίωση της φροντίδας που παρέχεται στο υπογόνιμο ζευγάρι και στο πως μπορεί ένα πρόγραμμα εξωσωματικής γονιμοποίησης να γίνει πιο φιλικό, στη συρρίκνωση των επιπλοκών και στη μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία της ή του ασθενούς.

Ο κ. Κλέντζερης εξήγησε ότι οι ραγδαίες εξελίξεις επιβάλλουν τη δημιουργία περισσότερων αρχών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ήδη στην Ελλάδα λειτουργεί μια Αρχή Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής). Σε ότι αφορά τη βελτίωση της φροντίδας που παρέχεται στο υπογόνιμο ζευγάρι σημείωσε ότι στο άμεσο μέλλον θα μειωθεί σε ένα ο αριθμός των εμβρύων που μεταφέρονται στη μήτρα της γυναίκας. Όπως είπε ο κ. Κλέντζερης “ξεκινήσαμε από πέντε έμβρυα και πλέον στη Σκανδιναβία γίνεται εξωσωματική με ένα έμβρυο.

Αυτό είναι δυνατόν, διότι γινόμαστε καλύτεροι όχι μόνο κλινικά αλλά και εργαστηριακά. Άμεσο αποτέλεσμα είναι η ηπιότερη διέγερση ωοθηκών, λιγότερα φάρμακα και μικρότερες επιπλοκές”. Επίσης οι γυναίκες που όταν ξεκίνησε η εξωσωματική γονιμοποίηση πήγαιναν στο νοσοκομείο για λήψη ορμονών με ενδο-μυικές ενέσεις, μπορούν πλέον να λαμβάνουν χάπια με ίδια δράση.

Στο άμεσο μέλλον, για τα άτομα με πολύ χμηλό σπέρμα θα είναι δυνατή η δημιουργία σπέρματος από τον μυελό των οστών. Όπως εξήγησε ο κ. Κλέντζερης, έχουν απομονωθεί στελεχιαία κύτταρα (stemcells), έχουν καλλιεργηθεί invitro και με κατάλληλο γενετικό χειρισμό έχουν μετατραπεί σε σπέρμα. “Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα το σπέρμα αυτό να είναι ώριμο, αλλά αυτό θα είναι δυνατόν σε σύντομο χρονικό διάστημα”.

Ο χαμηλός βαθμός γονιμότητας ωαρίων, όταν αποψύχονται μετά από συνθήκες κρυοσυντήρησης, αναμένεται άμεσα να ανατραπεί. Αυτό, όπως εξήγησε ο κ. Κλέντζερης, θα βοηθήσει ιδιαιτέρως γυναίκες που πάσχουν από κάποια κακοήθεια. Και αυτό, διότι θα είναι δυνατόν να αφαιρούνται λαπαροσκοπικά οι ωοθήκες και τα ωάρια πριν από θεραπεία σε περίπτωση π.χ. καρκίνου, ώστε να μην καταστρέφονται και θα είναι δυνατόν να επιστραφούν στη γυναίκα όταν ιασθεί και επιθυμεί να τεκνοποιήσει.

Επίσης, η εργαστηριακή αυτή εξέλιξη θα επιτρέπει στις γυναίκες να επιμηκύνουν την αναπαραγωγική τους ηλικία. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θα μπορεί στα 25 να καταψύξει ωοθήκες ή ωάρια και στα 45 θα μπορεί να τεκνοποιήσει με όρους 25χρονής, χωρίς να χρειάζεται αμνιοκέντηση ή άλλες εξετάσεις που είναι απαραίτητες σε κύηση μεγάλης ηλικίας.

Τέλος, θα είναι δυνατή η γονιδιακή θεραπεία ενδομητρίου. Συνήθως προβλήματα στο ενδομήτριο έχουν ως αποτέλεσμα συνεχείς αποβολές και επανειλημμένη αποτυχία στην εμφύτευση εμβρύου. Επειδή πλέον είναι γνωστά τα γονίδια που ευθύνονται για την ενδομητρίωση, στις περιπτώσεις αυτές θα είναι εφικτη η γονιδακή θαραπεία της νόσου.