Blog

Εφιάλτης του σύγχρονου ζευγαριού: η υπογονιμότητα & πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε

  |   ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ   |   No comment

Η αναπαραγωγική τεχνολογία για τα στείρα ζευγάρια αποτελεί την τελευταία ελπίδα για δημιουργία οικογένειας. Μεταξύ των διαφόρων τεχνικών της αναπαραγωγικής επιστήμης, η σπουδαιότερη και ευρύτερα εφαρμοζόμενη εδώ και αρκετά χρόνια είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση.

Πότε κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση;
Το πότε κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πολύ σημαντικό. Σύμφωνα με την ιατρική μία τέτοια ενέργεια θα πρέπει να γίνει μόνο όταν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει προβλήματα υπογονιμότητας.

  • Ενδείξεις από τον γυναικείο παράγοντα
  1. Σάλπιγγες (προβλήματα διαβατότητας και λειτουργικότητας)
  2. Ωοθήκες (βαριά προβλήματα ανωορρηξίας)
  • Ενδείξεις από τον ανδρικό παράγοντα
  1. Βαριά προβλήματα σπέρματος
  2. Αζωοσπερμία (με βιοψιακό υλικό από τον όρχι)
  3. Διαταραχές στύσης
  • Ενδείξεις και από τους δυο
  1. Ηλικία
  2. Αποτυχία απλών μεθόδων τεχνητής αναπαραγωγής για αντιμετώπιση προβλημάτων ενός εκ των δυο
  3. Αγνώστου αιτιολογίας υπογονιμότητα που ευοδώθηκε με απλές μεθόδους
  4. Κληρονομικές παθήσεις για τις οποίες πρέπει να γίνει προεμφυτευτική διάγνωση (preimplantation diagnosis)
  5. Δωρεές γαμετών (ωαρίων, σπερματοζωαρίων)

Όταν η υπογονιμότητα μας προβληματίζει και αναζητούμε λύσεις για να την αντιμετωπίσουμε
Κάτω από σχετική έρευνα με βάση τα ιατρικά δεδομένα η “W.R.”, έρχεται και απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που μας απασχολούν για την υπογονιμότητα. Πόσο μας επηρεάζει στην καθημερινότητα μας; Και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα που μέρα με την ημέρα παίρνει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος;

Πλέον το πρόβλημα της ανδρικής υπογονιμότητας θεωρείται ξεπερασμένο, ενώ η επιστήμη μπορεί να κάνει θαύματα.

Τι πρέπει να γνωρίζει κάθε ζευγάρι
60% τους πρώτους 12 μήνες και 90% στα δυο χρόνια. Είναι φανερό ότι η γονιμότητα της γυναίκας μειώνεται κατά 50%, μόνο λόγω της ηλικίας.

Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα αίτια υπογονιμότητας;

  1. Διαταραχές της ωορρηξίας (30%). Ανωορρηξία (απουσία ωορρηξίας) λόγω απουσίας εμμήνου ρύσεως καο ολιγοωορρηξία (μη κανονική ωορρηξία) λόγω απουσίας στον κύκλο, είναι οι πιο συνηθισμένες διαταραχές της ωορρηξίας. Ο συνδυασμός ακανόνιστου κύκλου (π.χ. Περίοδος κάθε 3-4 μήνες), ανωορρηξίας, σεσημασμένου σωματικού βάρους, υπερτριχώσεις και υπογονιμότητα αποτελούν το σύνδρομο των πολυκιστικών ωοθηκών, το οποίο απαντά σε 60-70% των γυναικών που εμφανίζουν διαταραχές της ωορρηξίας.
  2. Βλάβη των σαλπίγγων (25%). Οφείλεται κυρίως σε διάφορα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως για παράδειγμα, χλαμύδια, γονόκκοκο, ενδομητρίωση, περιτονίτιδα ή συγγενής απουσία της μιας ή εκ των δυο σαλπίγγων.
  3. Διαταραχές του σπέρματος (35%)

Η γονιμότητα του άνδρα μειώνεται: εάν ο αριθμός των σπερματοζωαρίων είναι κάτω από είκοσι εκατομμύρια ανά ml, εάν η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων είναι ασθενής ή εάν υπάρχει υψηλό ποσοστό σπεματοζωαρίων σε ανώμαλές μορφές.

Σε μερικές περιπτώσεις οι αριθμητικοί παράμετροι του σπερματοδιαγράμματος είναι φυσιολογικοί, αλλά υπάρχουν λειτουργικές διαταραχές του σπέρματος.

Πότε πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια;
Το ζευγάρι πρέπει να επισκεφθεί τον γυναικολόγο εάν δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη, μετά από 12 μήνες προσπαθειών, χωρίς προφύλαξη. Εάν όμως η γυναίκα αντιμετωπίζει προβλήματα με τον κύκλο της και ο άνδρας έχει κάποιο ιστορικό ασθενειών, τότε η επίσκεψη στον ειδικό πρέπει να γίνεται από την αρχή των προσπαθειών.

Πολλά ζευγάρια αποφεύγουν να επισκεφθούν τον ειδικό καθώς δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι υπάρχει πρόβλημα είτε από την μία ή από την άλλη πλευρά. Τις περισσότερες φορές το ανδρικό φύλο είναι αυτό που αρνείται την ιατρική στήριξη και βοήθεια.

Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο ο ψυχολογικός παράγοντας, που καμιά φορά δεν μας αφήνει να παραδεχτούμε το πρόβλημά μας. Με τον τρόπο αυτό το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να χάνουμε πολύτιμο χρόνο κάνοντας μάταιες προσπάθειες. Αυτό που πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα είναι να επισκεφθεί έναν γυναικολόγο που θα τους βοηθήσει να αναζητήσουν την αιτία.

Σε όλη αυτή την διαδρομή για την θεράπευση του ενός ή του άλλου, το ζευγάρι θα πρέπει να είναι ενωμένο και αγαπημένο. Το να μην μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί ή ένας άντρας αντίστοιχα, πολλές φορές γίνεται κύρια αιτία χωρισμού.

Καλό είναι να μην φτάνουμε στα άκρα καθώς για όλα υπάρχει μία λύση.

Κατά πόσο ο τρόπος ζωής και η καθημερινότητα μας συμβάλλουν στην υπογονιμότητα;
Είναι από τα ερωτήματα που θα πρέπει να μας απασχολούν και να μας προβληματίζουν. Η καθημερινότητα είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν και συμβάλλουν στην υπογονιμότητα. Η άνοδος της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τα βιομηχανικά απόβλητα καταστρέφουν την κινητικότητα του σπέρματος.

Ακόμη η επαφή του άνδρα με οιστρογόνες ουσίες που υπάρχουν κυρίως μέσα στα βιομηχανικά απόβλητα αλλά και στο νερό προκαλεί την μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων. Η οδήγηση για πολλές ώρες μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υπογονιμότητας, εξ’ αιτίας της θερμότητας που αναπτύσσεται στα γεννητικά όργανα.

Σύμφωνα με μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί στο εξωτερικό προβλήματα αντιμετωπίζουν και αυτοί που κάνουν για πολλές ώρες ποδήλατο. Ακόμη πρέπει να αποφεύγουμε τα στενά εσώρουχα και παντελόνια καθώς έχουν αποδειχθεί η κύρια αιτία για την υπογονιμότητα.

Όσον αφορά το κινητό και την ακτινοβολία θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τοποθετούμε κοντά στην καρδιά και στα γεννητικά όργανα. Όλα αυτά συμβάλλουν στην υπογονιμότητα κατά 30%.

Ο ψυχολογικός παράγοντας;
Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δυο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση.

Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει κα να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες.

Μπορεί να νιώθουν υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενεργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής κα μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή.

Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίσουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.

No Comments

Sorry, the comment form is closed at this time.